نوشته شده توسط: میچکا
بسم الله الرحمن الرحیم
هر وقت چند روزی هوا صاف و آفتابی باشد ، آب رودها و دره ها هم صاف و زلال میشود.
این روزها اگر کسی سوار بر قدمهای استوار خود شود و پای در بازار عشق طبیعت گذارد ، و اگر گذرش بر بالین یکی از چشمه ها و یا دره های جنگل بیافتد ، می بیند که آب از خود هیچ نمی گوید و تنها مسافران خود را که در قلب خود جای داده نشان می دهد.
آب که زلال شد فقط از دیگران می گوید و بجای عکس رخش ، نقش و نگار روی زیبای شما را نشان می دهد.
چقدر آب زلال دوست داشتنی ست.
آدمی نیز اگر به مرز انسان کامل برسد ، دیگر خودی برایش نمی ماند تنها دست نوازشش بر دیگران می ماند.
انسان که زلال شد همه را سیراب می کند و پای هر نهال یا درخت کهنسالی که خانه کند ، شاخ و برگش را افزون و میوه اش را آب دار می کند.
دیگر نوری که از جانب خداوند به او می تابد را در خود نگه نمی دارد و با عبور از خود به مسافران هم قطاران خود میرساند.
ای کاش ما هم چون آب زلال شویم .
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
